Over Janneke

Periode van transformatie

Terugkijkend op mijn twintigerjaren staat deze tijd voor mij symbool voor de reis terug naar mijzelf. Op mijn 18de overleed mijn lieve mama onverwachts en mijn kleine veilige wereld stond totaal op z’n kop. Ik wist van voor niet meer wat achter was. Het is mijn diepste pijnpunt en tegelijkertijd was het ook een groot cadeau. Ondanks het grote gemis zorgde deze ervaring namelijk ook voor een opening. Eerst was alles donker, rauw en messy. Ik ontdekte dat ik überhaupt niet wist wie ik was en wat ik wilde en hoe ik moest functioneren in een maatschappij die ik nooit echt goed heb begrepen. Ik begon aan mijn zoektocht naar het pad van mijn hart. Een zoektocht door diepe dalen, door leegte en verdriet, door boosheid en verwarring, door stress en angst. Een zoektocht door het landschap van rouw. Rouwen om het verlies van mijn lieve mama, rouwen om het verlies van de verbinding met mijzelf en rouwen om een wereld waarin we allemaal de weg naar onze innerlijke kern een beetje zijn kwijtgeraakt.

Ik begon mijn reis met yoga. Toen dit op mijn pad kwam, was ik sceptisch. Ik zag het meer als rekken en strekken en het lukte mij nog niet om echt verbinding te maken met die diepere laag waar iedereen het telkens maar over had. Maar toch bleef ik terugkomen op de mat. En toen het veilig genoeg voelde, kon ik mijzelf steeds meer overgeven aan de beoefening en leerde ik langzaam weer te luisteren naar mijn lichaam.

In augustus 2020 heb ik het roer omgegooid en ben ik gestart met het geven van yogalessen. Ik voelde het verlangen naar meer rust, diepgang en échte verbinding. Yoga gaf mij een mogelijkheid om het pad naar meer bezieling te kunnen bewandelen.